Kamis, 29 Maret 2012

HUMANDEUAR NYOREANG ALAM KATUKANG

Hiji waktu basa kuring keur balik gawe, aya beja majar cenah aya hiji kamonesan tatar sunda nu keur latihan rek maen teuing di mendi. panasaran teang ah cikan kumaha rek disaksian, nya indit weh.

Barang nepi ka tempat nu dituju wah rame sora awi pakentrung ditakolan, geuning teu ku hanteu aya keneh nu resep kana seni model kitu. Matak pogot ninggali jeung ngaregepkeun sora katut wirahma nu di pedar, ngageleser kana manah sumarambah kana bayah.

"Ahhhh asa hayang ngiluan", ceuk kuring na hate bari panon jeung ceuli teu leupas tina nu keur midang. Karek ge aya kereteg na atuh ujug-ujug digeroan ku nu keur maen, bejana pamaen kurang hiji. Alahhhhhhhh...asa mobok manggih gorowong sakalian derrr we ah miluan.

Ngaran waditrana dihijikeun jeung ngaran kaseniana "Calung" hiji kasenian nu datang ti pasisian nyobaan ngundeur luang mawa waktu sangkan kajaga tur lestari. Nu maen malah geus lain nonoman (sigana nu umurna handapeun 30 ngan kuring hungkul) lolobana geus deukeut ka tengah tuwuh 40 ka luhur. Ngan kade kitu-kitu oge ketak kabisana geus ayaan, geuning make jeung jadi juara Jabar-Banten katut DKI ieu grup teh tug nepi kiwari can aya nu ngaganti.

Kuring ngarasa bangga bisa jadi anggotana  sok sanajan ayeunamah ukur jadi pangganjel tapi elmu kasenian nu ku maranehna dibikeun estuning leuwih ti cukup malah kuring ngarasa asa kurang keneh loba nu can dibikeun siganamah nungguan kuring sawawa.


Tah kitu keur mitembeyan blogmah sugan jeung sugan ke aya waktu jeung purun kuring nyobaan diajar nulis deui. cag kanca.

1 komentar: